09:42 Peyğəmbərin (s) Hüseynə (ə) ağlaması | |
 Peyğəmbər (s) buyurub: "Ey Fatimə (ə)! Qiyamət günü, Hüseynin (ə) əzasında ağlayan gözlərdən başqa bütün gözlər ağlayacaq. O gözlərin sahibi sevincdən güləcək və behişt nemətləri ilə müjdələnəcək" ("Bihar əl-ənvar", c. 44, səh. 293). Əzadarlıq və ağlamaq yaranış qanunlarından biri kimi İnsan vücudunda olan ilahi qanunlardan biri də ruhi və psixoloji reaksiyadır. Bu, insanın sevindirici və ya kədərləndirici hadisələrlə qarşılaşdığı zaman özünü büruzə verir. Bu, insanın varlığında var və fitridir. Əgər insan gözləmədiyi bu və ya digər xəbəri eşitsə və ya onunla üzləşsə, onun daxili hissləri təhrik olunur və onda hadisəyə uyğun reaksiya baş verir. Bu hal, acı hadisələrdə, müsibət və əziyyətlərdə insanın ağlaması, kədərlənməsi və göz yaşı tökməsilə nəzərə çarpır. Digər tərəfdən isə insan xoş səhnələr və hadisələrlə qarşılaşdığı zaman sevinmək və şadlanmaqla öz hissini bildirir. Övladını və ya digər bir əzizini itirmiş ananın gözlərindəki yaş damlaları onun daxili və ruhi sarsıntısından xəbər verir. O, əzizinin ölümündə dözümsüzlük göstərir və bu da ananın yaranışında Allah-Taala tərəfindən ona verilmiş instinktiv duyğudur. Bu məsələ nəinki pislənmir, hətta təriflənir və qürur doğurur. Buna əsasən, mərsiyə və rövzə demək hissi insanın fitrətindən doğur, bunu inkar etmək insanın fitrətini inkar etmək deməkdir. Məsumların (ə) hər birinin spesifik bir keyfiyyəti olmuşdur. İmam Hüseyndə (ə) də elə bir keyfiyyət var ki, digər məsumlarda o yoxdur: həm onun dünyaya gəlməsindən öncə və həm də sonra bütün peyğəmbərlər və imamlar onun müsibətinə göz yaşı tökmüş, bu göz yaşını özləri üçün bir fəxr saymışlar. Biz burada həzrət Peyğəmbərin (Allahın salavat və salamı ona və Əhli-beytinə olsun) İmam Hüseynə (ə) ağlaması mövzusuna toxunacaq və bir neçə hədisi qeyd edəcəyik. Nümunə olaraq nəql edəcəyimiz hədislərin bəzisi şiələrin, bəzisi isə əhli-sünnənin mötəbər mənbələrindən olacaqdır. Şiə hədislərində həzrət Peyğəmbərin (s) ağlaması Bu barədə şiə mənbələrində çoxlu hədis nəql olunmuşdur ki, biz onların bir neçəsin qeyd edirik. Şeyx Səduq "Üyunu əxbar ər-Rza” kitabında yazır: ... فَلَمَّا كَانَ بَعْدَ حَوْلٍ وُلِدَ الْحُسَيْنُ (عليه السلام) وَ جَاءَ النَّبِيُّ (صلي الله عليه و آله و سلم) فَقَالَ يَا أَسْمَاءُ هَلُمِّي ابْنِي فَدَفَعْتُهُ إِلَيْهِ فِي خِرْقَةٍ بَيْضَاءَ فَأَذَّنَ فِي أُذُنِهِ الْيُمْنَى وَ أَقَامَ فِي الْيُسْرَى وَ وَضَعَهُ فِي حَجْرِهِ فَبَكَى فَقَالَتْ أَسْمَاءُ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي مِمَّ بُكَاؤُكَ قَالَ عَلَى ابْنِي هَذَا قُلْتُ إِنَّهُ وُلِدَ السَّاعَةَ يَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ تَقْتُلُهُ الْفِئَةُ الْبَاغِيَةُ مِنْ بَعْدِي لَا أَنَالَهُمُ اللَّهُ شَفَاعَتِي ثُمَّ قَالَ يَا أَسْمَاءُ لَا تُخْبِرِي فَاطِمَةَ بِهَذَا فَإِنَّهَا قَرِيبَةُ عَهْدٍ بِوِلَادَتِه ... Əsma deyir: "...Növbəti il Hüseyn (ə) dünyaya gəldi. Peyğəmbər (s) (Xanım Zəhranın (ə) evinə) gəldi və dedi: "Ey Əsma! Övladımı gətir”. Mən ağ parçaya bükülmüş Hüseyni (ə) həzrətə verdim. Peyğəmbər (s) onun sağ qulağına azan, sol qulağına iqamə oxudu və onu qucağında tutub ağladı. Əsma soruşdu: "Atam və anam sənə fəda olsun! Nə üçün ağlayırsan?” Həzrət peyğəmbər (s) buyurdu: "Bu övladımın halına ağlayıram!” Dedim: "O indicə dünyaya gəlib, ey Allahın Rəsulu!” Peyğəmbər (s) buyurdu: "Məndən sonra zalımlar onu öldürəcəklər. Allah mənim şəfaətimi onlara nəsib etməsin!” Sonra Peyğəmbər (s) buyurdu: "Ey Əsma! Bu xəbəri (Hüseynin (ə) öldürülməsini) Fatiməyə (ə) demə! Çünki yenicə onun (ə) anası olub” ("Uyunu əxbar ər-Rza(ə)”, c .2, səh. 26). Mərhum Şeyx Müfid "əl-İrşad” kitabında yazır: عَنْ أُمِّ سَلَمَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ خَرَجَ مِنْ عِنْدِنَا ذَاتَ لَيْلَةٍ فَغَابَ عَنَّا طَوِيلًا ثُمَّ جَاءَنَا وَ هُوَ أَشْعَثُ أَغْبَرُ وَيَدُهُ مَضْمُومَةٌ فَقُلْتُ لَهُ يَا رَسُولَ اللَّهِ مَا لِي أَرَاكَ أَشْعَثَ مُغْبَرّاً فَقَالَ أُسْرِيَ بِي فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ إِلَى مَوْضِعٍ مِنَ الْعِرَاقِ يُقَالُ لَهُ كَرْبَلَاءُ فَرَأَيْتُ فِيهِ مَصْرَعَ الْحُسَيْنِ وَ جَمَاعَةٍ مِنْ وُلْدِي وَ أَهْلِ بَيْتِي فَلَمْ أَزَلْ أَلْتَقِطُ دِمَاءَهُمْ فِيهَا هِيَ فِي يَدِي وَ بَسَطَهَا فَقَالَ خُذِيهِ وَ احْتَفِظِي بِهِ فَأَخَذْتُهُ فَإِذَا هِيَ شِبْهُ تُرَابٍ أَحْمَرَ فَوَضَعْتُهُ فِي قَارُورَةٍ وَ شَدَدْتُ رَأْسَهَا وَ احْتَفَظْتُ بِهَا فَلَمَّا خَرَجَ الْحُسَيْنُ (عليه السلام) مُتَوَجِّهاً نَحْوَ أَهْلِ الْعِرَاقِ كُنْتُ أُخْرِجُ تِلْكَ الْقَارُورَةَ فِي كُلِّ يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ فَأَشَمُّهَا وَ أَنْظُرُ إِلَيْهَا ثُمَّ أَبْكِي لِمُصَابِهَا فَلَمَّا كَانَ يَوْمُ الْعَاشِرِ مِنَ الْمُحَرَّمِ وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي قُتِلَ فِيهِ أَخْرَجْتُهَا فِي أَوَّلِ النَّهَارِ وَ هِيَ بِحَالِهَا ثُمَّ عُدْتُ إِلَيْهَا آخِرَ النَّهَارِ فَإِذَا هِيَ دَمٌ عَبِيطٌ فَضَجِجْتُ فِي بَيْتِي وَ كَظَمْتُ غَيْظِي مَخَافَةَ أَنْ يَسْمَعَ أَعْدَاؤُهُمْ بِالْمَدِينَةِ فَيُسْرِعُوا بِالشَّمَاتَةِ فَلَمْ أَزَلْ حَافِظَةً لِلْوَقْتِ وَ الْيَوْمِ حَتَّى جَاءَ النَّاعِي يَنْعَاهُ فَحُقِّقَ مَا رَأَيْتُ . Ümm Sələmədən belə rəvayət olunub: "Bir gecə həzrət Peyğəmbər (s) bizdən ayrıldı. Bir müddətdən sonra qayıtdıqda üst-başı toza batmışdı, özü də qəmli idi, əlini-əlinin üstünə qoymuşdu. Soruşdum: "Ey Allahın Rəsulu! Sizi toza bulanmış şəkildə görürəm". Buyurdu: "Bu gecə məni İraqa apardılar və Kərbəla adlanan yerdə endirdilər. Mən orada övladlarımın və əhli-beytimin bir dəstəsi ilə birlikdə şəhid olacaq övladım Hüseynin (ə) şəhadət yerini gördüm. Mən isə ardıcıl olaraq onların qanlarını (yerdən) toplayırdım. İndi də o qanlardan mənim əlimdə qalıb”. Bu zaman Peyğəmbər (s) qanları mənə verib buyurdu: "Bu qanları saxla!" Mən qanı o həzrətdən aldım. O qan qırmızı torpağa bənzəyirdi. Qanı bir şüşədə saxladım. İmam Hüseyn (ə) İraqa doğru hərəkət edən zaman, mən hər gün o şüşəyə baxır, onu iyləyir və onun müsibətinə ağlayırdım". Məhərrəm ayının onuncu günü çatdıqda, günün əvvəlində şüşəyə baxdım, onu əvvəlki vəziyyətində gördüm. Günün sonunda ona bir daha baxdım. Onun qatı bir qana çevrildiyini müşahidə etdim. Birdən fəryad çəkdim. Lakin onun düşmənlərinin qorxusundan məsələni gizli saxladım. Mən həmişə gözləyirdim. Sonra qəfildən Hüseyn ibn Əlinin (ə) qətlə yetirilməsi xəbəri Mədinədə elan olundu ("Əl-İrşad", c. 2, səh. 130; "İ`lam əl-vəra", səh. 219). Habelə yazır: "وَ رَوَى السَّمَّاكُ عَنِ ابْنِ الْمُخَارِقِ عَنْ أُمِّ سَلَمَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا قَالَتْ بَيْنَا رَسُولُ اللَّهِ (صلي الله عليه و آله و سلم) ذَاتَ يَوْمٍ جَالِسٌ وَ الْحُسَيْنُ (عليه السلام) فِي حَجْرِهِ إِذْ هَمَلَتْ عَيْنَاهُ بِالدُّمُوعِ فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَرَاكَ تَبْكِي جُعِلْتُ فِدَاكَ قَالَ جَاءَنِي جَبْرَئِيلُ (عليه السلام) فَعَزَّانِي بِابْنِيَ الْحُسَيْنِ وَ أَخْبَرَنِي أَنَّ طَائِفَةً مِنْ أُمَّتِي سَتَقْتُلُهُ لَا أَنَالَهُمُ اللَّهُ شَفَاعَتِي ." Ümm Sələmə deyir: -Günlərin birində həzrət Rəsulullah (s) əyləşmişdi, Hüseyn (ə) də onun qucağında idi. Bu zaman gözlənilmədən Peyğəmbərin (s) gözləri yaşla doldu. Dedim: -Ey Allahın rəsulu, səni ağlayan halda görürəm. Buyurdu: -Cəbrayıl mənim yanıma gəldi və İmam Hüseynə (ə) görə başsağlığı verdi. Mənə məlumat verdi ki, mənim ümmətimdən bir dəstə onu öldürəcək, Allah onları mənim şəfaətimdən məhrum edəcəkdir ("Əl-İrşad", c. 2, səh. 130). Əhli sünnə rəvayətlərində Peyğəmbərin (s) ağlaması Əhli sünnə alimlərindən olan Hakim Nişaburi "əl-Mustədrək ələs-səhihəyn" kitabında yazır: "( أخبرنا ) أبو عبد الله محمد بن علي الجوهري ببغداد ثنا أبو الأحوص محمد بن الهيثم القاضي ثنا محمد بن مصعب ثنا الأوزاعي عن أبي عمار شداد بن عبد الله عَنْ أُمِّ الْفَضْلِ بِنْتِ الْحَارِثِ أَنَّهَا دَخَلَتْ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ص فَقَالَتْ يَا رَسُولَ اللَّهِ رَأَيْتُ اللَّيْلَةَ حُلْماً مُنْكَراً قَالَ وَ مَا هُوَ قَالَتْ إِنَّهُ شَدِيدٌ قَالَ مَا هُوَ قَالَتْ رَأَيْتُ كَأَنَّ قِطْعَةً مِنْ جَسَدِكَ قُطِعَتْ وَ وُضِعَتْ فِي حَجْرِي فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلي الله عليه وآله وسلم) خَيْراً رَأَيْتِ تَلِدُ فَاطِمَةُ غُلَاماً فَيَكُونُ فِي حَجْرِكِ فَوَلَدَتْ فَاطِمَةُ الْحُسَيْنَ (عليه السلام) فَقَالَتْ وَ كَانَ فِي حَجْرِي كَمَا قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلي الله عليه وآله وسلم) فَدَخَلْتُ بِهِ يَوْماً عَلَى النَّبِيِّ ص فَوَضَعْتُهُ فِي حَجْرِهِ ثُمَّ حَانَتْ مِنِّي الْتِفَاتَةٌ فَإِذَا عَيْنَا رَسُولِ اللَّهِ (صلي الله عليه وآله وسلم) تُهْرَاقَانِ بِالدُّمُوعِ فَقُلْتُ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي يَا رَسُولَ اللَّهِ مَا لَكَ قَالَ أَتَانِي جَبْرَئِيلُ (عليه السلام) فَأَخْبَرَنِي أَنَّ أُمَّتِي سَتَقْتُلُ ابْنِي هَذَا وَ أَتَانِي بِتُرْبَةٍ مِنْ تُرْبَتِهِ حَمْرَاء ." "Harisin qızı Ümmül-Fəzl bir gün Rəsulullahın (s) hüzuruna gəlib dedi: -Bu gecə qorxulu yuxu görmüşəm. Həzrət buyurdu: -Öz yuxunu danış. -Çox qəribə yuxudur. -Hər halda, yuxunu danış. -Yuxuda gördüm ki, sanki sizin bədəninizin bir parçası qopmuş və mənim ətəyimə düşmüşdür. -Çox yaxşı yuxu görmüsən. Tezliklə Fatimənin (ə) uşağı dünyaya gələcək və o uşaq sənin ətəyində oturacaq. Sonra Hüseyn (ə) dünyaya gəldi, o həzrət mənim ətəyimdə oturdu (Hakim Nişaburi, "Əl-Müstədrək", c. 3, səh. 176-177; İbn Əsakir, "Tarix mədinə Dəməşq", c. 14, səh. 196-197; İbn Kəsir, "Əl-Bidayə vən-nihayə", c. 6, səh. 258 və başqa mənbələr). Bir gün Hüseyn (ə) mənim qucağımda olan zaman, Allah Rəsulunun (s) yanına getdim. O, Hüseynə bir nəzər saldı və gözləri yaşla doldu. Dedim: -Atam-anam sizə fəda olsun! Niyə ağladınız? -İndicə Cəbrayıl mənə nazil oldu və xəbər verdi ki, mənim ümmətim tezliklə bu övladımı şəhid edəcək. Sonra mənə onun qırmızı torpağından bir qədər gətirdi. Hakim Nişaburi hədisi nəql etdikdən sonra deyir: "Bu, iki şeyxin (Buxari və Müslimin) şərtlərinə əsasən səhih hədisdir, amma onlar bunu nəql etməmişlər". Yenə də başqa bir yerdə yazır: " أخبرناه أبو الحسين علي بن عبد الرحمن الشيباني بالكوفة ثنا أحمد بن حازم الغفاري ثنا خالد بن مخلد القطواني قال حدثني موسى بن يعقوب الزمعي أخبرني هاشم بن هاشم بن عتبة بن أبي وقاص عن عبد الله بن وهب بن زمعة قال أخبرتني أم سلمة رضي الله عنها ان رسول الله صلى الله عليه وآله اضطجع ذات ليلة للنوم فاستيقظ وهو حائر ثم اضطجع فرقد ثم استيقظ وهو حائر دون ما رأيت به المرة الأولى ثم اضطجع فاستيقظ وفي يده تربة حمراء يقبلها فقلت ما هذه التربة يا رسول الله قال أخبرني جبريل (عليه الصلاة والسلام) ان هذا يقتل بأرض العراق للحسين فقلت لجبريل أرني تربة الأرض التي يقتل بها فهذه تربتها هذ حديث صحيح على شرط الشيخين ولم يخرجاه." Abdullah ibn Zəm`ə deyib: "Ümm Sələmə mənə xəbər verdi ki, gecələrin birində Allahın Rəsulu (s) yatmışdı. Birdən iztirablı və nigaran halda yuxudan oyandı. Yenidən uzandı və gözünü yuxu apardı. Çox çəkmədi ki, yenidən yuxudan oyandı. Belə ki, iztirabı birinci dəfədən daha az nəzərə çarpırdı. Yenidən uzandı, yuxuya getdi və oyandı. O əlində bir qədər qırmızı torpaq var idi, onu qoxuyur və öpürdü! Dedim: -Ey Allahın Rəsulu! Bu torpaq nədir? -Cəbrayıl mənə xəbər verdi ki, Hüseyni İraq məmləkətində şəhadətə yetirəcəklər. Cəbrayıldan istədim ki, onun şəhadətə çatacağı məmləkətin torpağından mənə göstərsin. Bu torpaq həmin torpaqdır. Hakim Nişaburi deyir: "Bu, iki şeyxin (Buxari və Müslimin) şərtlərinə əsasən səhih hədisdir, amma onlar bunu nəql etməmişlər" (Hakim Nişaburi, "Əl-Müstədrək", c. 4, səh. 398). Habelə Təbərani "Möcəm əl-kəbir", Heysəmi "Məcmə əz-zəvaid" və Müttəqi Hindi "Kənz əl-ümmal" kitabında yazırlar: "وعن أم سلمة قالت كان رسول الله صلى الله عليه وسلم جالسا ذات يوم في بيتي قال لا يدخل على أحد فانتظرت فدخل الحسين فسمعت نشيج رسول الله صلى الله عليه وسلم يبكى فأطلت فإذا حسين في حجره والنبي صلى الله عليه وسلم يمسح جبينه وهو يبكي فقلت والله ما علمت حين دخل فقال إن جبريل عليه السلام كان معنا في البيت قال أفتحبه قلت أما في الدنيا فنعم قال إن أمتك ستقتل هذا بأرض يقال لها كربلاء فتناول جبريل من تربتها فأراها النبي صلى الله عليه وسلم فلما أحيط بحسين حين قتل قال ما اسم هذه الأرض قالوا كربلاء فقال صدق الله ورسوله كرب وبلاء ، وفى رواية صدق رسول الله صلى الله عليه وسلم أرض كرب وبلاء." Ət-Təbərani, "Möcəm əl-kəbir", c. 23, səh. 289-290; əl-Heysəmi, "Məcmə əz-zəvaid", c. 9, səh. 188-189; Müttəqi Hindi, "Kənz əl-ümmal", c. 13, səh. 656-657 və başqa mənbələr. Ümm Sələmənin belə dediyi nəql olunub: "Peyğəmbər (s) mənim evimdə əyləşdiyi bir gün mənə buyurdu: "Ehtiyatlı ol ki, heç kəs mənim yanıma gəlməsin". Mən diqqətli idim, birdən Hüseyn (ə) daxil oldu və Allah Rəsulunun ağlamaq səsini eşitdim. Gördüm ki, Hüseyn (ə) Peyğəmbərin (s) qucağında, ya da onun yanındadır. Həzrət Rəsulullah (s) ağlar halda əlini onun başına çəkirdi. Üzr istədim və dedim: "And olsun Allaha! Mən onun otağa girməsini hiss etmədim". Allah Rəsulu (s) buyurdu: "Cəbrayıl burada idi. O, Hüseyni (ə) görüb soruşdu: "Onu sevirsənmi?" Cavabında dedim: "Bəli". Cəbrayıl dedi: "Sənin ümmətin onu Kərbəla adlı bir yerdə şəhid edəcək". Ümm Sələmə deyir: "Sonra Cəbrayıl Kərbəla torpağından bir ovuc götürdü və həzrət Peyğəmbərə (s) göstərdi. Düşmən qoşunu Hüseyni (ə) mühasirəyə alan və onu şəhadətə çatdırmaq istədiyi zaman soruşdu: "Bu yerin adı nədir?" Dedilər: "Kərbəla". Hüseyn (ə) buyurdu: "Allah və Onun Rəsulu (s) düz buyurmuşlar: "kərb" (qüssə), və "bəla". Başqa bir rəvayətdə isə belə deyilir: "Allahın Rəsulu (s) düz buyurmuşdur: "kərb" (qüssə), və "bəla". Heysəmi bu hədisi nəql etdikdən sonra deyir: "Təbərani bunu müxtəlif sənədlərlə rəvayət etmişdir ki, onlardan birinin raviləri mötəbərdir". Habelə Heysəmi "Məcmə əz-zəvaid", İbn Əsakir "Tarix mədinə Dəməşq", Məzzi "Təhzib əl-kamal" və İbn Həcər Əsqəlani "Təhzib ət-Təhzib" kitabında yazırlar: "عن أم سلمة قالت كان الحسن والحسين يلعبان بين يدي رسول الله صلى الله عليه وسلم في بيتي فنزل جبريل فقال يا محمد إن أمتك تقتل ابنك هذا من بعدك وأومأ بيده إلى الحسين فبكى رسول الله صلى الله عليه وسلم وضمه إلى صدره ثم قال رسول الله صلى الله عليه وسلم يا أم سلمة وديعة عندك هذه التربة فشمها رسول الله صلى الله عليه وسلم وقال ويح وكرب وبلاء قالت وقال رسول الله صلى الله عليه وسلم يا أم سلمة إذا تحولت هذه التربة دما فاعلمي أن ابني قد قتل قال فجعلتها أم سلمة في قارورة ثم جعلت تنظر إليها كل يوم وتقول إن يوما تحولين دما ليوم عظيم." İbn Həcər, "Təhzib ət-təhzib", c. 2, səh. 300-301; əl-Məzzi, "Təhzib əl-kamal", c. 6, səh. 408-409; İbn Əsakir, "Tarix mədinə Dəməşq", c. 14, səh. 192-193; İbn Əsakir, "Tərcümə əl-İmam əl-Hüseyn", səh. 252-253; əl-Heysəmi, "Məcmə əz-zəvaid", c. 9, səh. 189 və başqa mənbələr. Ümm Sələmənin belə dediyi nəql olunub: "Həsən və Hüseyn (ə) mənim evimdə Allah Rəsulunun (s) qarşısında oynayırdılar. Bu zaman Cəbrayıl nazil oldu və dedi: "Ey Məhəmməd! Sənin vəfatından sonra ümmətin bu övladını (Hüseyni) şəhid edəcək". Allah Rəsulu (s) ağladı və Hüseyni (ə) sinəsinə sıxdı. Sonra Allah Rəsulu (s) Cəbrayılın Hüseynin (ə) pak məzarından (qəbir yerindən) gətirdiyi türbəti əlində tutdu, iylədi və buyurdu: "Ondan "kərb" (qüssə) və "bəla" qoxusu gəlir". Sonra o torpağı Ümm Sələməyə tapşırdı və buyurdu: "Ey Ümm Sələmə! Diqqətli ol və bil ki, bu torpaq qana çevrilən zaman övladım Hüseyn (ə) şəhid edilmiş olacaq". Ümm Sələmə türbəti bir şüşəyə tökdü. Hər gün o türbətə baxır və deyirdi: "Ey torpaq! Sənin qana çevriləcəyin gün çox əzəmətli gün olacaqdır". İbn Həcər Əsqəlani bu hədisi nəql etdikdən sonra deyir: "Bu barədə Aişə, Zeynəb bint Cəhş, Haris qızı Ümm Fəzl, Əbu Əmamə, Ənəs ibn Haris və başqalarından da rəvayətlər nəql olunmuşdur. Habelə Heysəmi başqa bir rəvayətdə yazır: "عن أبي أمامة قال قال رسول الله صلى الله عليه وسلم لنسائه لا تبكوا هذا الصبي يعنى حسينا قال وكان يوم أم سلمة فنزل جبريل فدخل رسول الله صلى الله عليه وسلم الداخل وقال لام سلمة لا تدعي أحدا أن يدخل على فجاء الحسين فلما نظر إلى النبي صلى الله عليه وسلم في البيت أراد أن يدخل فأخذته أم سلمة فاحتضنته وجعلت تناغيه وتسكنه فلما اشتد في البكاء خلت عنه فدخل حتى جلس في حجر النبي صلى الله عليه وسلم فقال جبريل للنبي صلى الله عليه وسلم إن أمتك ستقتل ابنك هذا فقال النبي صلى الله عليه وسلم يقتلونه وهم مؤمنون بي قال نعم يقتلونه فتناول جبريل تربة فقال بمكان كذا وكذا فخرج رسول الله صلى الله عليه وسلم قد احتضن حسينا كاسف البال مغموما فظنت أم سلمة أنه غضب من دخول الصبي عليه فقالت يا نبي الله جعلت لك الفداء انك قلت لنا لا تبكوا هذا الصبي وأمرتني ان لا أدع أحدا يدخل عليك فجاء فخليت عنه فلم يرد عليها فخرج إلى أصحابه وهم جلوس فقال إن أمتي يقتلون هذا." Heysəmi, "Məcmə əz-zəvaid", c. 9, səh. 189; Təbərani, "əl-Möcəm əl-kəbir", c. 8, səh. 285-286; İbn Əsakir, "Tarixu mədinə dəməşq", c. 14, səh. 190-191; İbn Əsakir, "Tərcümə əl-İmam əl-Hüseyn (ə)", səh. 245-246 və başqa mənbələr. Əbu Əmamədən nəql olunub ki, Allahın Rəsulu (s) öz xanımlarına buyurdu: "Diqqətli olun və mənim Hüseynimi (ə) ağladacaq bir iş görməyin!" Ümm Sələmənin növbə günü olan zaman Peyğəmbər (s) onun evində idi. Cəbrayıl nazil oldu. Həzrət Rəsulullah (s) otağa getdi və Ümm Sələməyə belə tapşırdı: "Diqqət et ki, otağa kimsə daxil olmasın. Hüseyn (ə) gəldi. Gözləri Allah Rəsuluna (s) sataşan kimi onun olduğu otağa girmək istədi. Ümm Sələmə onu tutdu və sinəsinə sıxdı. İmam Hüseyn (ə) ağladı. Ümm Sələmə onu ağlamaqdan yayındırmaq istəyirdi. Amma Hüseynin (ə) ağlaması möhkəmləndi. Ümm Sələmə onu buraxdı. O, Rəsulullahın (s) olduğu otağa daxil oldu və Peyğəmbərin qucağında oturdu. Cəbrayıl Allah Rəsuluna (s) xəbər verdi ki, yaxın gələcəkdə sənin ümmətin bu övladını şəhid edəcək. Allah Rəsulu Cəbrayılın sözündən təəccübləndi və buyurdu: "Onlar mənə imanlı olduqları halda mənim övladımı şəhid edəcəklər?!" Cəbrayıl dedi: "Bəli! Onlar onu şəhid edəcəklər!" Cəbrayıl Peyğəmbərə (s) bir ovuc torpaq verən halda dedi: "Bu torpaq onun şəhid ediləcəyi yerdəndir!" Allah Rəsulu (s) çox qəmli halda Hüseyni (ə) qucağına aldı və evdən çıxdı. Ümm Sələmə deyir: "Belə düşündüm ki, Hüseynə (ə) evə girməsi üçün icazə verdiyimə görə narahat olmuşdur. Buna görə dedim: "Ey Allahın Peyğəmbəri! Canım sizə fəda olsun! Siz özünüz bizə tövsiyə etmişdiniz ki, mənim Hüseynimi (ə) ağladacaq bir iş görməyin. Digər tərəfdən göstəriş vermişdiniz ki, kimsənin sizin yanınıza gəlməsinə icazə verməyim. Mənim Hüseynə (ə) icazə verməkdən başqa çarəm qalmadı". Peyğəmbər (s) öz səhabələrinin yanına çatana qədər heç nə demədi. Onlar bir yerdə oturmuşdular. Həzrət buyurdu: "Mənim ümmətim bu övladımı şəhid edəcəklər..." "Həzrət Vəli əsr (ə)" tədqiqat mərkəzi, şübhələrə cavab bölməsi. Tərcümə etdi: Mirməhəmməd Əhmədov
| |
|
| |
| Всего комментариев: 0 | |